Malcolm Gladwell Blink’te, iş görüşmeleri gibi belirli ortamlarda insanların büyük ölçüde nasıl sezgi temelli anlık kararlar verdiklerini anlatmıştı. Fakat yeni araştırmalar, insanların karar aşamasında çok bilgiye ihtiyaç duyacaklarını zannettiklerini ve kullanmayacakları verilere ödeme yapabildiklerini gösteriyor. Bir dizi deneyde katılımcılara sevip sevmediklerini anlayabilmek için kaç defa bir sanat eserine bakmak ya da bir meyve suyunu tatmak zorunda oldukları soruldu. Katılımcılar her defasında gerçekten ihtiyaç duyduklarından daha çok kez sanat eserine bakmaları ya da meyve suyu tatmaları gerektiğini düşündü. Katılımcılar, komik kedi videoları paylaşan bir e-posta servisinin yer aldığı bir denemede, abone olmaya karar vermeden önce kaç gün boyunca video içeren e-posta almaya ihtiyaç duyduklarını yine olması gerekenden fazla hesapladılar. İş başvurusu yazısı yazan MBA öğrencileri, işe alan yöneticilerin karar verebilmek için her başvuru sahibinden dört yazı görmek isteyebileceklerini öngördüler. Gerçekte ise yöneticiler sadece iki yazıya baktılar. Araştırmacılar insanların karara varmadan önce sabırla değerlendirecekleri bulgu miktarını genellikle gözlerinde büyütebildikleri ve kullanmasalar da bilgi edinmek için ücret ödeyebilecekleri sonucuna vardı.
