Mutluluk insanlara özgü bir duyumsamadır. Ancak yaşam sürecinde ulaşılması, arzu edilmesi gereken mutlak bir amaç, planlı davranışlar ve sürekli çaba gösterilerek duyumsanması gereken bir haz; insan yaşamının evrensel ve ortak vizyonu değildir. Dostoyevski, “Yeraltından Notlar ” başlıklı kitabında mutluluğu şöyle anlatır: “İnsanlar sorunlarının hesabını tutmaya pek heveslilerdir fakat kendilerine neşe veren durumları es geçerler. Oysaki bu keyifli, neşeli anlar dikkate alınsaydı (ki alınmalıdır) her birisinin yeterince mutluluk verici olduğunu anlayacaklardı.”
Giriş yap veya
ücretsiz üye ol, okumaya devam et
