İnsanların karar verme süreçlerine dışarıdan gelen bilgileri dahil etme olasılıklarının ne kadar yüksek olduğunu görmek adında araştırmacılar, ABD ve İngiltere’den 3 bin 411 katılımcıyla altı deney gerçekleştirdiler. Bir çalışmaya katılan 398 kişiye, kendilerine atanmış bir arkadaşla birlikte iki bölümden oluşan bir teste girecekleri söylendi. Katılımcılardan 24 adet fotoğrafta tasvir edilen kişilerin yaşlarının tahmin edilmesi istenildi. İlk bölümde katılımcılar yaşları tek başlarına tahmin ettiler; ikinci bölümde ise arkadaşlarının tahminlerini alıp kendi tahminlerini gözden geçirmelerine izin verildi. (Katılımcılar, arkadaşlarının onlara doğru cevapları verdiklerini bilmiyorlardı.) Bir grupta arkadaşların yanıtları “cevap” olarak adlandırılırken, diğerinde “tavsiye” olarak adlandırıldı. Katılımcılar, arkadaşlarının yanıtları cevap değil de tavsiye olarak tanımlandığında bu yanıtlara ciddi biçimde daha fazla ağırlık verdiler.