İş-yaşam çatışmasını önlemek için öneriler... Çalışma hayatımın büyük kısmında kendimi olması gerekenden çok daha meşgul hissettim. Bu bazen uzun saatler boyunca çalıştığım, ailemle ya da eğlenceyle geçirilecek zamanları kaçırdığım ve akıl almaz derecede stresli olduğum, nefesimi kesen, çılgıncasına bir yoğunluktu. Yine de birkaç yıl önce, neredeyse 20 yılın ardından Washington Post’tan ayrılmadan hemen önce dosyalarımın durduğu dolabı temizlerken yarım bıraktığım haberleri buldum. Gerçekten bunları tamamlayabilseydim iyi olabilirdi. Keşke o haberler üzerinde ciddiyetle çalışamayacak kadar meşgul olmasaydım. O zamandan beri, o anı hatırladığımda utanç ve pişmanlık karışımı bir hisse kapılıyorum. Daha iddialı, yüksek öncelikli işler yapmaya zaman ayırmadığım veya her şeyi makul saatlerde yapıp bitirmeyi ve hayatta başka şeyler için daha fazla zamana sahip olmayı başaramadığım için büyük ölçüde kendimi suçladım. Fakat son zamanlarda, nasıl bir yoğunluğun içinde kapana kısıldığımı görmeye başladım.