Akıllı telefonlar. Süper ucuz netbooklar. Hastalıkları teşhis eden uygulamalar. Bunlar harika şeyler ama iş yoksullara yardım etmeye gelince uygulamalar ve cihazlar sosyal girişimleri sadece bir yere kadar götürür. Unutmayın ki teknoloji sadece amaca ulaşma yolunda bir araçtır. Sefalet içindeki insanların en çok ihtiyaç duyduğu şey, yerel sorunlara pratik çözümlerdir. Bu nedenle sosyal girşimciler için öncelik yardım etmeye çalıştıkları insanların günlük hayatlarını anlamak olmalı. Karşılaştıkları gündelik zorluklar nelerdir? Hangi konular belirsiz? Neden değişime dirençliler? Bu bu basit görünen soruların yanıtları yücegönüllü hayırseverleri doğru yöne yönlendirebilir.

Susan Davis’in "Can Technology End Poverty?" adlı yazısından uyarlandı.